نگاهی به اجتماع خودمان !

وب نوشته ی مصطفی نادریان (وکیل پایه یک دادگستری)

نگاهی به اجتماع خودمان !

وب نوشته ی مصطفی نادریان (وکیل پایه یک دادگستری)

مبارک باشدت !

این همه بی هودگی و پوچی...
                        شایسته توست ؛
                                         دنیای من
!
که خاکستری را مانی ؛
                           جا مانده از یک عصر ؛ لذت و عیش ،

تنها یک عصر گردهم آیی ، تنها یک عصر ، نه بیش...

دردی یک جام ... تلخی یک نوش...
                                              افسوس تنهایی !

به نهایتت نزدیک شو !
                              نهایتی متصور ؛
  سبز و خاکستر...
                          سبزی به پیشانی و خاکستری به دوش...

تا انتهایت راهی نمانده...
                                  مبارکت باشد !
                                                زاده ی آتش فصل ها ...
             
(_هان ... هان ...
                      چه مرگت شده باز ، نافهم همیشگی ام !
قهوه ات تمام شد از بس که جوشید...
برخیز که گامی بیش نمانده به انتها... _)

قصه ات که پایان یافت برایت وصیتی خواهم کرد ...
منتظر باش ،
منتظر باش چون همیشه و چون هیچ !
                     

ماجرای احضار دکتر محمود احمدی نژاد به دادگاه

به نقل از رساله حقوق :  

مهر نوشت ۲۷ خرداد ماه امسال خبر احضار دکتر احمدی نژاد به دادگاه در رسانه ها منتشر شد. سایت دولت بر انتشار برگه احضاریه نوشته بود: «ارسال این احضاریه در حالی انجام شده است که بر اساس اصل ۱۴۰ قانون اساسی: “رسیدگی‏ به‏ اتهام‏ رئیس‏ جمهور و معاونان‏ او و وزیران‏ در مورد جرایم‏ عادی‏ با اطلاع‏ مجلس‏ شورای‏ اسلامی‏ در دادگاه‏های‏ عمومی‏ دادگستری‏ انجام‏ می‏ شود.”سوال اینجاست که چه در زمان و با چه کیفیتی این شکایت به اطلاع نمایندگان مجلس شورای اسلامی رسیده است و آیا تشریفات قانونی بر اساس قانون اساسی انجام شده است یا خیر؟»

دکتر احمدی نژاد نخستین رئیس جمهوری است که پس از پیروزی انقلاب به دادگاه احضار شده است. یعنی حتی بنی صدر را نیز دادگاهی نکردند، این احضاریه با شکایت علی لاریجانی، رئیس کمیسیون اصل ۹۰ و یعقوب خلیل نژاد علیه احمدی نژاد ارسال شده است.

ادامه مطلب ...

قیمت غصه

 

کاش غم و غصه هم قیمت داشت

مجّانی است

همه می‌خورند.

 

کاش روی دهان‌مان

کنتوری نصب می‌شد

و جریمة غصه‌ها را

به حساب آنان می‌ریختیم.

 

غصه نخوریم مردم

سیاستمدارها هم روزی بزرگ می‌شوند



به مدرسه می‌روند

و دنیا

مثل گل مصنوعی قشنگ می‌شود

هر چیز مجانی که  ارزش خوردن ندارد.