سر اومد زمستون
دمیده بهارون ...
اینم از سال 90 که دیگه تموم شد ، امسال واسه من سال عجیب و شلوغی بود و البته این اواخر یه جورایی آرامش نسبی حداقل توی شغلم ایجاد شد که خب خودش بخش مهمی از زندگیم محسوب می شد .
با خودم قرار گذاشتم که از این به بعد بیشتر بنویسم ، هرچند خیلی نمیشه راحت حرف زد و از تموم دغدغه ها گفت اما همین تصمیم هم یه گام مهم و رو به جلوست .
امیدوارم دوستانی که امسال خیلی به من لطف داشتن و من خیلی مدیونشون هستم ، سال آرومی داشته باشن .
من با تموم شدن امسال ربع قرن عمر کردم و این ورود به ربع قرن بعدی میتونه خیلی حساس و دشوار باشه .
حساس واسه اینکه دیگه از هیجانات اوان جوانی فاصله گرفتم و دشوار بخاطر مسئولیت هایی که باید پذیرفت و بهش تن در داد .
دوست دارم رفقای خوبی توی این مسیر پیدا کنم و نوشتن دوباره توی وبلاگ ، بهانه ای واسه پیدا کردن اونا باشه .
یادم نره بگم که یه سری حرفا که یا نمیشه زد و یا نمیتونم بزنم ، اینجا به زبان اشاره مینویسم ، جسارت نباشه که میگم مخاطب اون حرفا خودشون میدونن چی میگم ، هرچند شاید دیگران ازش چیزی متوجه نشن ...
شاد باشید