نگاهی به اجتماع خودمان !

وب نوشته ی مصطفی نادریان (وکیل پایه یک دادگستری)

نگاهی به اجتماع خودمان !

وب نوشته ی مصطفی نادریان (وکیل پایه یک دادگستری)

چگونه مرغ عشقم ، 

                          بر شاخه ی دلت ،

                                                    آرام گیرد ... ؟

                                                                     _ ای درخت بید ... ! _

باز نشر یک یادداشت قدیمی

نه !

مثل همیشه ،

زبانم برای گفتنت گویاست !

نه !

نمی شود 

نمی شود که تو از یادم روی به آسانی...


حتی اگر نباشی

(که نه ... یعنی اگر نخواهی ام ، یعنی اگر نخواهی که من باشم...)

باز هم هستی


دیشب را می گویم :

خواب دیده ام تو را و تو ...

گویی همیشه بیداری !


دیشب را می گویم که به رویا ،

بدون پنهانی...

به آرامی...

بدون محدوده...

به آسانی...


کنار هم نشستیم و گفتیم و خندیدیم !


مگر می شود...

که تو از یادم روی به آسانی...؟!

قیمت غصه

 

کاش غم و غصه هم قیمت داشت

مجّانی است

همه می‌خورند.

 

کاش روی دهان‌مان

کنتوری نصب می‌شد

و جریمة غصه‌ها را

به حساب آنان می‌ریختیم.

 

غصه نخوریم مردم

سیاستمدارها هم روزی بزرگ می‌شوند



به مدرسه می‌روند

و دنیا

مثل گل مصنوعی قشنگ می‌شود

هر چیز مجانی که  ارزش خوردن ندارد.