اما
با این همه
تقصیر من نبود
که با این همه...
با این همه امید قبولی
در امتحان سادهْ تو رد شدم
اصلاً نه تو ، نه من
تقصیر هیچ کس نیست !
از خوبی تو بود
که من بد شدم ...
نه !
مثل همیشه ،
زبانم برای گفتنت گویاست !
نه !
نمی شود
نمی شود که تو از یادم روی به آسانی...
حتی اگر نباشی
(که نه ... یعنی اگر نخواهی ام ، یعنی اگر نخواهی که من باشم...)
باز هم هستی
دیشب را می گویم :
خواب دیده ام تو را و تو ...
گویی همیشه بیداری !
دیشب را می گویم که به رویا ،
بدون پنهانی...
به آرامی...
بدون محدوده...
به آسانی...
کنار هم نشستیم و گفتیم و خندیدیم !
مگر می شود...
که تو از یادم روی به آسانی...؟!