نگاهی به اجتماع خودمان !
وب نوشته ی مصطفی نادریان (وکیل پایه یک دادگستری)نگاهی به اجتماع خودمان !
وب نوشته ی مصطفی نادریان (وکیل پایه یک دادگستری)کودکان خیابانی1 (بحثی پیرامون ساماندهی کودکان کار)
کودکانی که
دلسوز ندارند
یک فعال حوزه کارگری با بیان این که روز به روز بر تعداد کودکان کار در
کشور افزوده می‌شود، به «حمایت» می‌گوید: متأسفانه مشکلات اجتماعی، از
جمله طلاق، با پایین آمدن سطح معیشت مردم و در کنار آن تغییر نوع نگرش
آنان به زندگی، افزایش یافته است که این وضع در کلانشهرها باعث شده
است آمار کودکان کار که اغلب بی‌سرپرست یا بد سرپرست هستند افزایش
یابد.
«حمید حاج اسماعیلی» معتقد است عاملی که به این مشکل دامن زده است، نبود متولی مشخص برای رسیدگی به امور کودکان کار در کشور است.
وی خاطرنشان می‌کند: شهرداری، نیروی انتظامی و بهزیستی هر یک به شکلی
مسئول رسیدگی به این کودکان به شمار می‌روند؛ اما به دلیل این که ستاد
مشخصی برای تصمیم‌گیری در خصوص نحوه ساماندهی و مراقبت از کودکان کار
وجود ندارد، همچنان این پدیده در جامعه رو به گسترش است و بر شمار
کودکان کار بویژه در کلانشهرها افزوده می‌شود.
وی ادامه می‌دهد: روزی نیست که خبر تصادف یا سوء استفاده جنسی از یک کودک کار به گوشمان نرسد؛ گروه‌ها و باندهای زیادی وجود دارند که از این کودکان به عنوان ابزار کار بهره‌می‌‌کشند و پس از بالارفتن سنشان، بدون هیچ تربیت صحیحی آنان را رها می‌کنند که همین موضوع سبب می‌شود بزهکاران زیادی وارد جامعه شوند.
50 هزار کودک کار داریم
حاج اسماعیلی یادآور می‌شود که این کودکان در مترو بیشتر دیده می‌شوند
و در اختیار زنان و مردانی هستند که از آنان سوء استفاده می‌کنند و
گروه های خاصی نیز وجود دارند که این کودکان را صبح زود در سطح شهر
توزیع و در پایان روز جمع‌آوری می‌کنند.
به اعتقاد این فعال حوزه کارگری تنها کار مثبتی که در این باره شده
است، به نیمه دوم سال 1380 که دولت و مجلس کنوانسیون بین‌المللی منع
کار کودک را پذیرفتند باز می گردد. زمانی که این کنوانسیون پذیرفته شد،
دولت تعهداتی را بر عهده گرفت که دست‌وپا شکسته به آن عمل می‌شود. به
نظر می‌رسد باید سازمان‌های نظارتی بر عملکرد دولت در اجرای مفاد این
کنوانسیون نظارت کنند؛ در غیر این صورت همچنان وضع کنونی ادامه خواهد
داشت.
