حالا نشستی (شایدم خوابیدی اما مطمئنم نه ایستادی چون همیشه تنبل بودی...) با خودت ، چی فکر کردی ؟
نه خداییش فکر کردی خاله بازیه که "نخود نخود ..."
نه جونم این خبرا نیس !
وقتی اومدی توی این شهر هزارتوی بی سر و سامون نگفتی چطوری میخوای راه برگشتو پیدا کنی ؟
راستشو بخوای من خودمم راه برگشت تو رو بلد نیستم ، هرچند اگه بلد بودم هم بهت نشون نمیدادم ...
از شبی که گفتی میری و خوتو گم و گور میکنی همش دیدمت ولی نمیدونم چرا داری این بازیا رو با خودت درمیاری ؟
من که خوب میشناسمت ، تو هم که منو ...
پس این بازیا چیه ؟
بچه ، اگه فکر میکنی واقعا گم شدی (که نشدی) می تونی به آقا پلیسه بگی بیاردت و بهم تحویلت بده ، آدرس و تلفنم توی جیب سمت چپ... راستی ، نکنه اون شب که دعوام کردی آدرسو پاره کرده باشی واقعا گم بشی ...؟!
اینا رو گفتم که بدونی حواسم بهت هس ، حالا خود دانی ، خسرو هم نیستی که بگم صلاح مملکت خودتو میدونی ... البته اگه مملکتی واسه خودتو من باقی گذاشته باشی !
یادم رفت بپرسم مشقاتو نوشتی که داری می خوابی ؟
ولش کن بابا نصف شبی زده به سرم ، برم یه چیز واسه شام بپزم که گشنم شد از بس فک زدم و جوابمو ندادی .
فقط این خانوم بهار رو از دست نده (شعره رو میگم بچه فکر بد نکن)
--- متن بدون اصلاحه ، واسه غلطایی که کردم شرمنده---
به به زیبا بود
بحث همیشگی من با خودم عین همینه
اما هر بار بی نتیجه میمونه