اگر می خواهید به عنوان یک راننده کاملا حرفه ای مطرح شوید، باید تمام عادتهای قبلی را فراموش کنید. رانندگی یک علم است و بهترین راه یادگیری این علم، تغییر عادتهای رانندگی از پایه است.
اهمیتی ندارد که شما چقدر می توانید در یک جاده کوهستانی مارپیچ و یا در خیابانهای شهر تند بروید، و اهمیتی ندارد که از دید دیگران چقدر راننده خوبی هستید، رانندگی در خیابان شلوغ مقوله ای کاملا مجزاست که نیازمند توانایی های خاص شماست.
فراموش نکنید "دانستن" به معنای "توانایی انجام" نیست. پس تمرین را فراموش نکنید. شما برای تمرین نیازی به خودرویی آماده برای مسابقه و یا تجهیزات آنچنانی ندارید، یک خودروی کاملا معمولی اما سالم همراه با پشتکار شما از شما یک راننده حرفه ای می سازد. یک راننده خوب باید همانند یک ورزشکار خوب باشد یعنی برای بدست آوردن مهارت تمرین کند و داشتن مهارت را دلیل بر عدم تمرین و یاد گیری و مطالعه نداند هوش، استعداد و داشتن خودروهای بهتر فقط به این امر سرعت می بخشد.
فرمان در دست راننده، به مانند آن قلمی است که نقاش در دست گرفته و با آن زیبایی خلق می کند.
ترمز زیر پای راننده، مثال آن انسانی است که با هوشیاری تمام، بر هواهای نفسانی غلبه می نماید.
گاز نیز در زیر پای راننده، به مانند فردی است که عقلش را بر احساسش غالب می داند.
علاوه بر موارد فوق، که دلایلی بر خلق زیبایی در رانندگی است، موارد دیگری را نیز می توان ذکر نمود:
-آیا آشنایی و رعایت قوانین و مقررات یک هنر نیست؟
-آیا احترام و رعایت حقوق دیگران نمی تواند یک هنر باشد؟
-آیا صبوری و بردباری هنگام رانندگی را در مقابل عصبانی شدن، نیش زدن و اخم کردن، نمی توان یک هنر محسوب کرد ؟
-آیا این زیبایی یک هنر نیست که از حق خود به خاطر دیگران بگذریم؟
-آیا شخصی را که با یک لبخند، به عابر یا راننده طرف مقابل خود راه می دهد، نمی توان یک هنرمند لقب داد؟
-آیا راننده ای را که به دلیل رعایت تمامی اصول و تکنیک های رانندگی، خود را از هرگونه حادثه به دور می دارد، نمی توان یک هنرمند دانست؟
شاید برخی این تصور را داشته باشند که هنرمند فقط یک بازیگر سینمایی، یک موسیقیدان، شاعر، خواننده و نقاش است. در حالی که به طور کلی هنرمند به شخصیتی اطلاق می شود که دارای یک مهارت بوده و قوانین و مقرراتی را که در چارچوب آن مهارت وضع گردیده به طور کامل رعایت نماید.
همه ی ما، انسان هایی را سراغ داشته باشیم که بین خانواده و دوستان خود، به دلیل داشتن اخلاق های نیکو از محبوبیت فراوانی برخوردار هستند، اما ممکن است همان افراد در حین رانندگی، اخلاقی بسیار متفاوت داشته باشند. انسانی عجول و کم تحمل، عصبی و پرخاشگر، بدون گذشت و ... که به هیچ وجه انتظار و احتمال چنین برخوردی از او داده نمی شود.
اصول رانندگی هنرمندانه :
- خویشتن داری: به آن معنا که در مواقع بروز مشکلات در حین رانندگی، بر اعصاب خود مسلط بوده، خونسردی خود را حفظ نموده، به دیگران توهین نکرده و آن روح والای انسانیت را در خود پدیدار و به دیگران نشان دهیم.
- انصاف: یعنی زمانی که خود در حین رانندگی دچار تخلف می شویم و یا با حرکات خود، حقی را از دیگری تضییع می نماییم، آن قدر انصاف و شهامت داشته باشیم که بتوانیم ضمن اعتراف به اشتباه خود، از طرف مقابل عذر خواهی نماییم.
- بخشش و گذشت: دیگران نیز ممکن است به شکل فوق، در حین رانندگی مرتکب اشتباهی شوند و ما در مقابل او حقمان تضییع گردد. در این مواقع، اخلاق حکم می کند که او را مورد عفو و بخشش قرار داده و از حق خود به خاطر حفظ نظم اجتماعی، گذشت نماییم.
- صبوری و متانت: وجود این صفت پسندیده در راننده، نه تنها او را از خطرات و حوادث به دور می دارد بلکه سبب می شود تا همواره از لحاظ روحی و روانی در یک آرامش خاص به سر برده و به واسطه ی آن، هیچ وقت به خاطر تخلف دیگران عصبانی نگردد.
مهری بی منتها در وجود همه ی انسان ها هست، از این روست که بزرگان گفته اند به قلمرو دل خود وارد شوید و شهد شیرین مهربانی را از چشمه ی زلال قلب خود بنوشید. مهربانی را در هیچ جای دیگر و نزد هیچ کس دیگر نجویید.
جایگاه مهر و محبت در دل شماست و شما خود صاحب این گوهر پاک هستید. مهربانی یکی از مهمترین ویژگی های شخصی است که هر فرد می تواند به داشتن آن افتخار کند.
جالب بود...
اگر می خواهید به عنوان یک راننده کاملا حرفه ای مطرح شوید، باید تمام عادتهای قبلی را فراموش کنید. رانندگی یک علم است و بهترین راه یادگیری این علم، تغییر عادتهای رانندگی از پایه است.
اهمیتی ندارد که شما چقدر می توانید در یک جاده کوهستانی مارپیچ و یا در خیابانهای شهر تند بروید، و اهمیتی ندارد که از دید دیگران چقدر راننده خوبی هستید، رانندگی در خیابان شلوغ مقوله ای کاملا مجزاست که نیازمند توانایی های خاص شماست.
فراموش نکنید "دانستن" به معنای "توانایی انجام" نیست. پس تمرین را فراموش نکنید. شما برای تمرین نیازی به خودرویی آماده برای مسابقه و یا تجهیزات آنچنانی ندارید، یک خودروی کاملا معمولی اما سالم همراه با پشتکار شما از شما یک راننده حرفه ای می سازد. یک راننده خوب باید همانند یک ورزشکار خوب باشد یعنی برای بدست آوردن مهارت تمرین کند و داشتن مهارت را دلیل بر عدم تمرین و یاد گیری و مطالعه نداند هوش، استعداد و داشتن خودروهای بهتر فقط به این امر سرعت می بخشد.
فرمان در دست راننده، به مانند آن قلمی است که نقاش در دست گرفته و با آن زیبایی خلق می کند.
ترمز زیر پای راننده، مثال آن انسانی است که با هوشیاری تمام، بر هواهای نفسانی غلبه می نماید.
گاز نیز در زیر پای راننده، به مانند فردی است که عقلش را بر احساسش غالب می داند.
علاوه بر موارد فوق، که دلایلی بر خلق زیبایی در رانندگی است، موارد دیگری را نیز می توان ذکر نمود:
-آیا آشنایی و رعایت قوانین و مقررات یک هنر نیست؟
-آیا احترام و رعایت حقوق دیگران نمی تواند یک هنر باشد؟
-آیا صبوری و بردباری هنگام رانندگی را در مقابل عصبانی شدن، نیش زدن و اخم کردن، نمی توان یک هنر محسوب کرد ؟
-آیا این زیبایی یک هنر نیست که از حق خود به خاطر دیگران بگذریم؟
-آیا شخصی را که با یک لبخند، به عابر یا راننده طرف مقابل خود راه می دهد، نمی توان یک هنرمند لقب داد؟
-آیا راننده ای را که به دلیل رعایت تمامی اصول و تکنیک های رانندگی، خود را از هرگونه حادثه به دور می دارد، نمی توان یک هنرمند دانست؟
شاید برخی این تصور را داشته باشند که هنرمند فقط یک بازیگر سینمایی، یک موسیقیدان، شاعر، خواننده و نقاش است. در حالی که به طور کلی هنرمند به شخصیتی اطلاق می شود که دارای یک مهارت بوده و قوانین و مقرراتی را که در چارچوب آن مهارت وضع گردیده به طور کامل رعایت نماید.
همه ی ما، انسان هایی را سراغ داشته باشیم که بین خانواده و دوستان خود، به دلیل داشتن اخلاق های نیکو از محبوبیت فراوانی برخوردار هستند، اما ممکن است همان افراد در حین رانندگی، اخلاقی بسیار متفاوت داشته باشند. انسانی عجول و کم تحمل، عصبی و پرخاشگر، بدون گذشت و ... که به هیچ وجه انتظار و احتمال چنین برخوردی از او داده نمی شود.
اصول رانندگی هنرمندانه :
- خویشتن داری: به آن معنا که در مواقع بروز مشکلات در حین رانندگی، بر اعصاب خود مسلط بوده، خونسردی خود را حفظ نموده، به دیگران توهین نکرده و آن روح والای انسانیت را در خود پدیدار و به دیگران نشان دهیم.
- انصاف: یعنی زمانی که خود در حین رانندگی دچار تخلف می شویم و یا با حرکات خود، حقی را از دیگری تضییع می نماییم، آن قدر انصاف و شهامت داشته باشیم که بتوانیم ضمن اعتراف به اشتباه خود، از طرف مقابل عذر خواهی نماییم.
- بخشش و گذشت: دیگران نیز ممکن است به شکل فوق، در حین رانندگی مرتکب اشتباهی شوند و ما در مقابل او حقمان تضییع گردد. در این مواقع، اخلاق حکم می کند که او را مورد عفو و بخشش قرار داده و از حق خود به خاطر حفظ نظم اجتماعی، گذشت نماییم.
- صبوری و متانت: وجود این صفت پسندیده در راننده، نه تنها او را از خطرات و حوادث به دور می دارد بلکه سبب می شود تا همواره از لحاظ روحی و روانی در یک آرامش خاص به سر برده و به واسطه ی آن، هیچ وقت به خاطر تخلف دیگران عصبانی نگردد.
مهری بی منتها در وجود همه ی انسان ها هست، از این روست که بزرگان گفته اند به قلمرو دل خود وارد شوید و شهد شیرین مهربانی را از چشمه ی زلال قلب خود بنوشید. مهربانی را در هیچ جای دیگر و نزد هیچ کس دیگر نجویید.
جایگاه مهر و محبت در دل شماست و شما خود صاحب این گوهر پاک هستید. مهربانی یکی از مهمترین ویژگی های شخصی است که هر فرد می تواند به داشتن آن افتخار کند.
این جریان مفت باشه، کوفت باشه موجب چنین وضعیتی شده ...
تاریخ تولدت مهم نیست، تاریخ "تبلـــورت" مهم است ...!
اهل کجا بودنت مهم نیست ،"اهــل و بـجـا" بودنت مهم است ...!
منطقه زندگیت مهم نیست ، "منطــق زنـدگـیت" مهم است ...!
وگذشته ی زندگیت مهم نیست ؛
امــروزت مهم است که از چه گــذشتـه ای وچه چیزی برای فــرداهایت میسازی..